Anne kumru günlerce yumurtalarının başında yavrularının hayata gelmesi için sabırla beklemiş. Beklediği gün gelmiş ve yavruları yumurtaların kabuklarını kırarak hayata gözlerini açmışlar. Hayata gözlerini açan yavruların karınları da çok açmış. Anne kumru yavrularına yiyecek bulmak için yuvadan ayrılmış.
Onun yuvadan ayrılmasını fırsat bilen minik kumru yavruları kendi aralarında oynamaya başlamışlar. Oyun oynarken kumru yavrularından biri ağaçtan aşağı düşmüş. Diğer yavru kumru kardeşini tutmaya çalışsa da başarılı olamamış. Ağaçtan düşen küçük kumru yukarı doğru bakmış ama ağaçtaki yuvasına çıkması mümkün değilmiş. Daha kanatları yeterince güçlü olmadığı için uçmayı da bilmiyormuş.
Minik yavru kumru ne yapacağını bilemez haldeyken o sırada da bir sokak kedisi ona doğru yaklaşıyormuş. Amacı yavru kumruyu kahvaltı niyetine yemekmiş. Kocaman kediyi gören yavru kumru: “Eyvah ölüyorum galiba!” diye düşünmüş ve korku ile gözlerini kapatmış.
Gözlerini kapatmış ve kaçınılmaz sonu beklerken birden kendini yumuşak bir şekilde kavrayan bir el hissetmiş. Yavru kumru yuvasından düştüğü anda oradan geçmekte olan Mert onu ve elbette yavru kumruyu yemek için hazırlanan kediyi görmüş. Yavru kumruyu avucuna alarak kediden kurtarmış.
Yavru kumru kediden kurtulduğu için çok mutlu “cik cik” diyerek Mert’e teşekkür etmiş. Minik kumru yavrusunu alan Mert ağaçtaki yuvaya bakmış ama oraya ulaşması mümkün değilmiş. Kendisine yardımcı olması için annesinin yanına gitmiş. Annesi Mert’in anlattıklarını dinleyince hemen itfaiyeyi aramış ve durumu anlatmış.
İtfaiye aracı ağacının gelmesiyle birlikte Mert de ağacın yanına elinde yavru kumru ile gitmiş. İtfaiye görevlisi merdivenin üzerine Mert’i de çıkarmış ve birlikte ağacın üzerindeki yuvaya yaklaşmışlar. Dikkatle yavru kumruyu yuvaya bırakmışlar. Yuvasına dönen ve yavrularından birinin olmadığını gördüğü için ağlayan anne kumru yavrusunu görünce çok mutlu olmuş.
Sevinç içinde şakımaya başlamış. Anne kumrunun bu mutluluğu Mert’i ve itfaiye görevlisini de mutlu etmiş. Mert artık kumru ailesinin kahramanı olmuş. Anne kumru ve yavruları hayatları boyunca Mert’i hiç unutmamış, sık sık onun odasının penceresine giderek onun gününü güzelleştirmekten de hiç vazgeçmemişler.
